نقد و بررسی اباحه گری در غرب از منظر اسلام

اباحه گری به معنای جایز دانستن و مباح شمردن یک جریان انحرافی است که از سوی غربی ها شکل گرفت و مبانی آن را مکاتبی چون اومانیسم و لیبرایسم بنا نهادند آنان با به راه انداختن این جریان می خواستند با حذف خدا محوری در جامعه و انسان محوری به جای آن به اهداف مادّی و دنیوی خودشان نائل شوند؛ زیرا بر اساس این جریان هر عمل و رفتاری از جنبه ی دینی چه مشروع باشد یا نباشد انجام دادن آن مانعی ندارد. برای نمونه در همه ی ادیان الهی چه یهودو چه مسیحیت و چه اسلام اعمالی چون همجنس گرایی و شراب خواری و .... باطل می باشد اما غربی ها با استدلالات پیش پا افتاده ی خود در این امور این اعمال را به ظاهر ساده و به وسیله ی اباحه گری آن را در جامعه مباح می شماردند. حال با پیدایش چنین جریان و تفکری در غرب در مقابل آن یک نظام اعتقادی استوار به نام اسلام در برابر آموزه های انحرافی آنان برخاست و با ارائه ی استدالات و دلایل قوی خود باطل بودن این جریان را نه تنها برای اسلام بلکه برای همه ی ادیان به اثبات رساند و به نقد و برسی آن در جنبه های مختلف پرداخت و نظر آن مورد قبول همگان در جوامع اسلامی قرار گرفت. به همين دليل يكي از مسائلي كه در حوزه فرهنگ اسلامي قابل توجّه است اهميّت و ضرورت حدود و ضوابط شرعي و كوشش در انجام دقيق و كامل فرامين الهي است. از طرفي گاه انسان به دليل تبعيت از غرايز نفساني و ميل به آزادي هاي فردي و اجتماعي به حدود شكني پرداخته و سپس با توجيه شرعي ان تلاش در خلاصّي خود از فشار هاي روحي دارد.